Rozdział III

Wiedziałam że to musi być przeznaczenie, że muszę go spotkać, porozmawiać z nim chociaż chwile. Mam jego bransoletkę a to jest świetny pretekst żeby wejść za kulisy i zobaczyć się z Niall'em. Moim jedynym problemem jest to że nie mam wejściówki. Muszę przekonać jeszcze Gabrielle żeby pomogła mi spotkać blondyna a to nie będzie proste bo ona nie jest ich fanka, w ogóle jestem zdziwiona ze przyjechała tu ze mną.

- Gabriella zobacz to bransoletka Niall'a spadła prosto na mnie ! – krzyknęłam

- Jakiego Niall'a ? Tego blondyna co przed chwilą był na scenie ? Chyba zupełnie zwariowałaś – zakpiła Gabriella.

- Nie ty nic nie rozumiesz ! To musi należeć do niego nawet jest napisane „Niall” - powiedziałam

- Cóż to świetnie będziesz mieć na pamiątkę a teraz chodźmy o niczym tak nie marzę niż żeby iść spać - powiedziała Gabrysia kierując się w stronę drzwi. Ale ja nie miałam zamiaru wrócić teraz tak po prostu do domu. W myślach ciągle powtarzałam że muszę go spotkać a jak ja coś postanowię to musi tak być. Złapałam ją za rękę i pociągnęłam do tyłu.

- Co robisz ?! – krzyknęła i spojrzałam na mnie jak by miała mnie zaraz zabić.

- Nigdzie nie pójdziemy dopóki nie wejdę za kulisy i nie oddam mu tego- powiedziałam stanowczo.

- Jak ? -zapytała- Nie masz wejściówki za kulisy – dokończyła.

-Przekupię ochroniarza, nie takie rzeczy się robiło- powiedziałam łapiąc Gabi za rękę i nie czekając na odpowiedz która była oczywista. Gabryśka przez cały czas nawijała,że to głupi pomysł i że nigdy nam się nie uda, że jeszcze będziemy miały kłopoty przez to. Jednak robiłam swoje i nie przejmowałam się nią. Kiedy byłyśmy w kolejce zobaczyłam dwie dziewczyny.

- Ile one mogą mieć lat ?- zapytałam

- A z 14- odpowiedziała. Nagle wpadłam na wspaniały plan podeszłam do nich i powiedziałam, żeby oddały mi wejściówki. Wkręciłam, że jestem dobrą koleżanką chłopaków na dowód pokazałam bransoletkę Niall'a. Nie myliłam się od razu oddały mi wejściówki.

- Jak mogłaś ? Zapłaciły za to nie małą sumę !- oburzyła się Gabriella.

-Wiem że nie powinnam ale taka okazja nie zdarza się codziennie, będę tego żałować potem ale liczy się tu i teraz-powiedziałam z dumą. Kiedy w końcu weszłyśmy za kulisy od razu zobaczyłam chłopców z 1D. Podeszłam do Niall'a i oddałam mu jego własność. Blondyn zaczął mi dziękować i opowiadać że to jest jego szczęśliwa bransoletka, że dostał ją od mamy przed pierwszym koncertem. Rozmawialiśmy tak jeszcze przez około 15 min. Świetnie się rozumieliśmy jak na pierwszy raz, rozmawiałam z nim jak z dawnym przyjacielem a nie sławnym Niall'em Horan'em z One Direction. To był mój najlepszy dzień w życiu, momentami myślałam że to sen.

*** Oczami Gabrielli ***
Stałam z boku i przyglądałam się Violi była taka szczęśliwa jak z nim rozmawiała. Patrzyłam na zegarek miałyśmy coraz mniej czasu. Chciałam już do niej podchodzić kiedy ktoś złapał mnie za rękę. Kiedy się odwróciłam zobaczyłam Harrego. Zaczął mnie przepraszać, tłumaczyć dlaczego przełożył spotkanie. Gdy już mu powiedziałam że się nie jestem zła na niego o to, zaczął mnie wypytywać jak było na koncercie, od kiedy jestem ich fanką, dlaczego go nie rozpoznałam wtedy na ulicy ? Nie nadążałam z odpowiadaniem na pytania loczka. Po 15 minutach rozmowy a raczej odpowiadaniu na jego pytania, znowu wytłumaczyłam się że jestem spóźniona,że muszę już iść i skierowałam się w stronę Violetty. Gdy już odchodziłam usłyszałam za plecami krzyk zielonookiego „Zadzwoń.!”. Podeszłam do Violi i powiedziałam, że jesteśmy spóźnione i autobusu może już nie być. Miała to totalnie gdzieś dalej rozmawiała z Niall'em w końcu się wydarłam. Nie miałam ochoty na przygody. Złapałam ją za rękę i wybiegłyśmy na ulice gdzie miał być autobus. Ale jedyne co zobaczyłyśmy to jak odjeżdża bez nas.
-Spóźniłyśmy się – powiedziałam.
-To mogłaś powiedzieć że jest tak późno – powiedziała Viola oburzonym głosem. Już po chwili rozmowa przerodziła się w kłótnie. Stałyśmy tak na przystanku kłócąc się kilkanaście minut. Nagle nastała cisza i usiadłyśmy na dwóch końcach ławki. Po długiej ciszy Violetta odezwała się:
-Moja ciocia Miranda mieszka 15 minut drogi stąd.- Więc wstałam z ławki i poszłam w prawo.
-To w drugą stronę - powiedziała powstrzymując się od śmiechu Viola. Zawróciłam i poszłam w przeciwną stronę. Na każdym zakręcie stawałam i czekałam aż Violetta wskaże mi drogę.
W pewnym momencie poczułam wibracje w kieszeni. Dostałam sms. Treść była następująca „Spodobałaś mi się, nie odpuszczę – Harry.”.Tylko tego brakowało - romans z gwiazdą.