Rozdział VI

-Tak, jesteśmy-powiedział pewnie, objął mnie ramieniem i delikatnie pocałował w policzek. W tej chwili byłam najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Niall, ten Niall Horan właśnie został moim chłopakiem. Zauważyłam, że Harry spojrzał na Gabrysie dziwnym wzrokiem. Tak jakby chciał powiedzieć, że miał jakiś dobry plan. To by wiele wyjaśniało, że obydwoje „nie mogli” przyjść do kina. Jednak nic już nie mówiłam czując, że Niall również już się domyślał.

-A jak z wami ? – zapytałam ciekawa.
-Między nami nic nie ma wpadliśmy na siebie przez przypadek – odpowiedziała Gabriella nie dając szansy Harremu. Mogłam dalej ciągnąc ten temat i wprowadzać Gab w zakłopotanie. Jednak nie mogłam nawet dobrze pomyśleć co by tu powiedzieć skoro Niall Horan trzymał moją rękę. Nastała niezręczna cisze. Chłopcy zaproponowali że odwiozą nas do domu, samochodem Harrego. Na pożegnanie dostałam całusa w policzek od blondyna, Harry podał Gabrielli tylko rękę. Chłopcy odjechali a my doszłyśmy po drzwi na której wisiała kartka, pisało na niej „Ja poszłam do koleżanki na noc, wrócę jutro. Bawcie się dobrze. Miranda”. Świetnie ciocia nie wróci na noc a m nie mamy kluczy”-pomyślałam.
-Czemu tak stoisz ? -zapytała ze zdziwieniem Gabriella- Wchodź.
-To może masz klucze ? Bo cioci nie ma, nie wróci na noc.
-To co teraz zrobimy, przecież na dworze nie możemy spać.-widać było że Gabi jest przerażona, zresztą mnie też nie widziało się spać na dworze. Wyjęłam telefon z kieszeni i próbowałam dodzwonić się do cioci. Stałyśmy tak przed drzwiami już dobrą godzinę a Miranda nadal nie odbierała. Z chwilą robiło się chłodniej, chociaż było lato.
-Mam pomysł, w naszym pokoju zostawiłam otwarte okno. Mogłybyśmy wejść na balkon a później przez okno do domu.-powiedziałam dumnie, to był genialny pomysł. Co mogłoby się nie udać ? Poszłyśmy więc na tyły domu, stałyśmy pod balkonem i myślałyśmy jak wejść na górę.
-To może podniesiesz mnie a ja wtedy wejdę na balkon.-powiedziała Gab po chwili namysłu. Przytaknęłam głową i ukucłam by mogła wejść na moje ramiona. Z wielkim trudem podniosłam się z tym ciężarem na barkach.
-Nie dosięgam, brakuje parę centymetrów.-rzekła Gabrysia z wielkim trudem. Usłyszałam kroki zbliżające się w naszą stronę i światło latarki.

-Kto tam jest ? -zapytał nieznajomy-Zaraz zadzwonię po policję.-dodał. Nie mogłam już dużej wytrzymać. Przewróciłam się a Gabriella spadłą prosto na mnie. Chłopak zaczął się śmiać i skierował światło w naszą stronę.
-Violetta ?-zapytał zdziwiony a ja zaczęłam mu się przyglądać. Podniosłam się z ziemi i dopiero teraz poznałam tego tajemniczego chłopaka. To był Ryan, bawiłam się z nim jak była mała. Przywitałam się z chłopakiem i przedstawiłam go Gabrielli. Wytłumaczyłyśmy wszystko chłopakowi. Na szczęście chłopak miał klucze do domu mojej cioci bo gdy wyjeżdżała jego mama opiekowała się domem Mirandy. Po godzinie wreście weszłyśmy do domu. Od razu pokierowałam się w stronę łazienki w celu odświeżenia się, chwile jeszcze rozmyślałam o Ryanie ale moje myśli znowu powróciły do tego co się stało dzisiaj. Nie mogłam przestać myśleć o Niallu. Weszłam do naszej sypialni, Gab leżała na łóżku z książką w ręku. Postanowiłam do niej dołączyć i rzuciłam się na łóżko, pierwsze co mi przyszło na myśl to, że skoro jestem z Niallem to miło by było poznać resztę zespołu. Powiedziałam Gabrysi, że chciałabym iść jutro z nią do ich studia nagraniowego. Zaczęła się dąsać i paplać, że myślę tylko o sobie i nie patrzę, że ona ich nie lubi. Jednak potem jak zawsze wyszło na moje i decyzja zapadła. Jutro kierunek studio One Direction. Wcześnie rano wstałam jak porażona zaczęłam się szykować, malować i te sprawy. Niall był już poinformowany o naszej wizycie. Założyłam na siebie białą sukienkę do kolan do tego jeansową kurtkę 3/4 , kolorową apaszkę i sandałki. Kiedy byłam już gotowa zaczęłam budzić Gabrysię.
-Wstawaj śpiochu dzisiaj wielki dzień już za godzinę poznasz One Direction ! – krzyknęłam wybiegając z pokoju.
***Oczami Gabrieli***
Ma szczęście, że się wyspałam postaram się nie zrzędzić,bo wiem jak cieszy się na to spotkanie. Rozumiem,że nie każdy fan ma szanse na poznanie swoich idoli,ale i tak uważam że to przesada. Założyłam krótkie jeansowe spodenki, wkasałam w to zwykłą bordową koszulkę na ramiączka i zarzuciłam białą marynarkę do tego czarne trampki. Miałam tak ogromną ochotę zostać w domu, poczytać książkę na słoneczku. Niestety musiałam lecieć do jakiegoś studia, żeby poznać zespół którego nie lubię. Mogłam tak zrobić, ale byłabym najgorszą przyjaciółką gdybym zabrała Violi uśmiech z twarzy. Wsiadłyśmy w taksówkę i lada chwila byłyśmy w studiu. Trafiłyśmy idealnie chłopcy akurat mieli przerwę. Wszystko działo się szybko, kiedy już poznałyśmy wszystkich Violetta od razu poszła gdzieś z Niallem. Niby ma ja oprowadzić po studiu, ale wiedziałam że chcą być sami. Byłam zła, że muszę tak siedzieć i czekać, aż się nagadają co jak sądzę szybko nie nastąpi.
- Dlaczego masz taką złowrogą minę ? – zapytał znajomy głos.
Nie musiałam się odwracać,by wiedzieć że to Harry. Usiadł obok mnie na kanapie i zaczęliśmy rozmawiać. To dziwne, ale czułam się przy nim swobodnie, jak nigdy. Nie wkurzała mnie jego osoba po raz pierwszy. Może to dlatego, że po raz pierwszy nie dawał mi do zrozumienia, że jest wielką gwiazdą tylko zwykłym chłopakiem. Chłopcy musieli kończyć przerwę, a my miałyśmy iść do domu. Wstałam z kanapy i cały kubek wody który trzymałam w ręce nie chcąco wylałam wodę na jakąś osobę. Kiedy zobaczyłam kto został moją ofiarą… był to Louis Tomlinson. Zaczęłam przepraszać i mówić,że jestem niezdarą, na marne.
- Jesteś ślepa ? Nie widziałaś, że idę !? Lepiej szybko stąd spadaj nim wezwę ochronę ! -powiedział wściekle wskazując palcem na drzwi.
- Ej, stary spokojnie nie zrobiła tego specjalnie – bronił mnie Harry. Czym prędzej wybiegłam na dwór. Nie zrobiłam tego specjalnie nie rozumiem to tylko woda. Jako gwiazda ma masę innych koszulek dlaczego zaczął na mnie krzyczeć przy wszystkich ? Już myślałam, że to są zwyczajni ludzie, powoli zaczynałam się do nich przekonywać ale po tej akcji wole już się nie pokazywać chłopakom. Kiedy tak biłam się z myślami poczułam,że ktoś złapał mnie za rękę.